Ben jij de supporter, trainer en coach van je kind?
Opvoeden is niet altijd makkelijk en zeker niet altijd leuk. Wat dat betreft lijkt het soms wel op een sportwedstrijd. Als het lekker loopt win je de wedstrijd en heb je er heerlijk van genoten. Maar als het tegenzit moet je met de teleurstelling van een nederlaag omgaan en kijken wat je ervan kunt leren.
De momenten dat je kind van 4 zegt dat je een stomme moeder bent of als ie iets groter is zegt dat hij nooit niets mag en anderen wel, dat ie wel bij een vriendje gaat wonen als je zo stom doet of als puber kei hard ‘ROT OP’ schreeuwt als de regels die jij hebt gemaakt hem niet zinnen en vervolgens ziedend naar boven stampt om ook nog eens de deur zo hard dicht te smijten dat je vreest voor de houdbaarheid van de kozijnen zijn nou niet de leukste momenten waar je aan terug denkt als je het over opvoeden hebt.
Toch zijn die teleurstellingen voor kind erg belangrijk. Want wat zou er gebeuren als je de beste vriend of vriendin wilt zijn van je kind en het voor alle verdriet en teleurstellingen wilt behoeden, leren ze dan wel hoe het is om met een ”nee” om te gaan? En leren ze dan ook om te onderhandelen en compromissen te sluiten?
Leren ze om een andere mening te hebben en dat je niet altijd je gelijk kunt halen?
Leren ze om argumenten te gebruiken en te communiceren over wat ze belangrijk vinden? Hoe zou je je als volwassene staande moeten houden als je dit alles niet hebt mogen leren in de veilige omgeving van je thuis, je gezin waar je opgevangen en getroost wordt als je moeilijk vindt wat je nog allemaal te leren hebt en fouten mag maken om het vervolgens weer opnieuw te proberen?
Dat opvoeden leren is geldt ook voor ons als ouder. Waarom vinden wij het zelf vaak zo moeilijk om nee te zeggen en willen we het liefst dat de weg voor onze kinderen zonder enig obstakeltje verloopt of lossen we die maar al te graag voor onze spruit op voordat hij daar zelf al te veel moeite voor moet doen?
Een vraag die jezelf best eens mag stellen en we vinden er allemaal een ander antwoordt op. Wat wel vast staat is dat je je kind te kort doet als het niet zijn eigen weg mag ontdekken met alle obstakels die het tegenkomt. Gun je kind zijn leerproces nu dat jij er nog bij bent om hem/haar daarin te begeleiden en naast hem te staan, te helpen op te staan als het is gevallen. Te troosten en weer aan te moedigen door te gaan en het nog eens te proberen. Wees voor je kind de trainer, coach maar vooral supporter!!
Want opgroeien doe je toch met vallen en opstaan ….. en weer doorgaan??
Martine,
