Hoe overleef ik de brugklas?
Dan eindelijk is daar die eindmusical van groep 8. Al die jaren is de basisschool steeds vertrouwder gaan voelen, wist je aardig waar je aan toe was, zat je jaar in jaar uit met dezelfde kinderen in de klas. Jullie werden de oudsten van school wat best cool is. En dan is het zover, waar je al zeker een jaar lang naar uitgekeken hebt; klaar met de basisschool! Op naar een nieuwe uitdaging. Voor de 1 precies de school en het niveau waar hij naar toe wilde, voor de ander is het advies toch anders uitgepakt en is het even schakelen omdat het een andere school of een ander niveau wordt. Alle vertrouwde dingen zijn weg en je begint helemaal opnieuw.
En dan komen er ineens de onzekerheden. ‘Welke kinderen gaan er mee naar mijn nieuwe school, komt mijn vriendje wel bij mij in de klas? straks ken ik helemaal niemand. Hoe moet ik fietsen naar mijn nieuwe school en fiets ik met anderen of alleen? Hoeveel huiswerk krijg ik en kan ik dan nog wel sporten of moet ik steeds maar leren? Kan ik het allemaal wel?’
Gelukkig eerst vakantie………… maar dan komt die eerste schooldag toch dichterbij.
Voor een hoop kinderen is zo’n eerste nieuwe schooldag erg spannend. Je komt in een nieuwe omgeving met nieuwe kinderen en andere leerkrachten. Het gebouw ken je niet goed genoeg en het is ook nog eens allemaal veel groter dan je gewend was. Je weet helemaal niet wat er van je verwacht wordt. ‘Kan ik wel vinden waar ik moet zijn? Waar moet ik gaan zitten in de pauze? Vinden die andere kinderen mij wel aardig, vind ik ze wel aardig?’ En dan ben je ook nog eens brugpieper…de jongste en misschien zelfs de kleinste van school.
Dit kan voor veel slapeloze nachten en stressmomenten zorgen de dagen/weken voor de eerste dag naar de brugklas. Als ouders kun je natuurlijk heel vaak zeggen dat het wel goed komt en dat het wel mee zal vallen maar of dat dat je kind voldoende geruststelt is nog maar de vraag.
Wat kun je wel doen als ouders;
- Geef erkenning aan de spanning van je kind, bijvoorbeeld; ‘ik zie dat je het spannend vind omdat je niet goed weet waar je aan toe bent, dat ik oké. We gaan samen kijken waardoor je al meer duidelijkheid krijgt.’
- Fiets samen met je kind in de vakantie de route naar school een aantal keer, eventueel ook een alternatieve route, parkeer je fiets in de fietsenstalling en loop naar het schoolgebouw. Spiek eens even door het raam naar binnen.
- Kijk of je zoon/dochter al contact kan leggen met nieuwe klasgenoten. Soms krijg je al een namenlijst en kun je iemand opzoeken op Instagram of facebook en zo contact leggen.
- Maak samen met je kind een voorstelling van zijn/haar eerste schooldag van fiets naar fietsenstalling naar hoe je de school binnen gaat en wat je dan gaat doen, waar ga je zitten in de klas, waar let je dan vooral op, wat je in de pauze zou kunnen doen en hoe hij/zij contact wil gaan maken met andere kinderen. Maak bijvoorbeeld een briefje met openingszinnetjes.
- Laat je kind een helpende gedachten maken die hem/haar rustig maakt of geruststelt die hij/zij kan herhalen als de spanning toeneemt. Bijvoorbeeld; ‘Andere kinderen vinden het ook vast spannend, ik ben niet de enige’. ‘Ik maak vast nieuwe vrienden.’ ‘Ik ken al een paar kinderen waar ik bij kan gaan zitten.’
- Er zijn trainingen (ik leer leren) die je kind voorbereiden op het voortgezet onderwijs waarbij je kind zijn eigen leerstijl ontdekt, leert omgaan met faalangst, leert plannen en organiseren, ontdekt waar zijn motivatie ligt en hoe hij zich kan concentreren. Deze trainingen kun je je kind ook laten volgen wanneer hij/ zij het toch wat lastiger heeft dan verwacht in het eerste tweede en zelfs derde of vierde jaar.
En dan begint het echt.
Wat ga je als ouder doen? Ga je elke dag de agenda van je spruit in de gaten houden en hem/ haar bestoken met vragen hoe het was die dag en hoeveel huiswerk er gemaakt moet worden? Of laat je je kind de eerste tijd een beetje aanmodderen? Wat heeft je kind hier in nodig? Ga eens met je spruit in gesprek hoe je jullie dat samen willen gaan aanpakken. Jouw manier van leren van vroeger hoeft niet perse de manier van je kind te zijn. Ga samen in dit nieuwe avontuur eens op ontdekkingsreis.
Als er iets belangrijk is voor pubers in de brugklas dan is dat het groepsgebeuren. Onderzoeken en ontdekken waar je bij wilt horen en waarbij vooral niet. En hoe doe je dat? Sommige kinderen zie je een hele transformatie doorgaan. Andere kledingstijl, haardracht, een eigen imago passend bij een groep. In een groep leer je over het sociale gedrag. Ouders worden minder belangrijk, vrienden des te belangrijker. Hun telefoon is daar 1 van het belangrijkste communicatiemiddel voor. Vrienden leven in hun telefoon, logisch dus dat je telefoon daardoor haast aan je hand vastgeplakt zit. Een grote verandering voor ouders vaak. Als je bewust bent van het belang voor pubers om bij een groep te horen is het misschien makkelijk om je kind steeds een beetje meer los te laten. Vertrouwen krijgen van je ouders doet veel en zolang je met in elkaar in contact blijft kun je als ouder genieten van de mooie ontwikkeling van je brugpieper en kan het een mooi nieuwe start worden die ze glansrijk overleven.
De faalangst van een stoertje
Ik zie hem nog binnen komen met zijn stoere pet op. Hij was mijn allereerste (niet oefen-) coaching cliënt. Ik gaf hem een hand en vroeg of hij het spannend vond. ‘Nuej’ was het voorzichtige antwoord. .Nou hij moest eens weten, hartstikke spannend vond ik het.
Op school ging het niet zo lekker met hem sinds de entree toets een half jaar terug. Toetsen waren erg spannend en de maandafsluiting op een podium vond hij zo vreselijk dat hij zich verstopte achter zijn blaadje in zijn handen. Ook de judowedstrijden gaven zoveel spanning dat hij ermee gestopt was.
Ik vroeg hem hoe het kon dat het vanaf de entreetoets was begonnen. Hij vertelde dat de juf had gezegd dat het EEN HELE BELANGRIJKE TOETS was.
Tja……..de faalangst was geboren, hij voelde een enorme druk.
Ik vroeg hem hoeveel toetsen hij verder in groep 7 had gehad. .2…of 3…..5….7?
Volgens hem wel veel en veel meer. Mijn volgende vraag was bij hoeveel van die toetsen hij ook zoveel spanning had gehad als bij de entreetoets? “bij geen 1” zei hij. Ik: “Ohhh, en hoeveel toetsen heb je in groep 6 gehad?………en bij hoeveel daarvan spanning?”. Weer een ontkenning van mijn stoere allereerste en een nog grotere “Ooohhhh” van mijn kant. Zo ging ik door tot groep 3 🙂 . Bij groep 5 viel het kwartje al. Zoveel toetsen had hij gemaakt en maar bij 1 had hij spanning opgebouwd………
We hadden het er nog even samen over en kwamen daardoor aan het praten ( niet geheel toevallig natuurlijk 😉 ) over gedachten, dus vertelde ik hem over de 2 poppetjes op zijn schouder. 1 die zo schreeuwt en vervelende dingen roept als :”het lukt je vast niet” en 1 die lieve dingen zegt als:” als ik mijn best doe lukt het vast”. Hij keek me met grote ogen aan, knikte en ging.
Na 2 weken zat ik helemaal klaar met allerlei ideeën voor deze jongen en zijn faalangst, hij kwam opgewekt binnen en toen ik hem vroeg hoe het ging zei hij met een grote glimlach “goed”. “oh dat klinkt goed” zei ik enigszins verbaasd, niet verwachtend dat het na 1 sessie al opgelost zou zijn. “Maar. ..hoe heb je dat gedaan? “, vroeg ik echt nieuwsgierig. “Nou”, zei hij, “ik heb 2 papegaaien op mijn schouder en luister nu gewoon naar mijn rechter papegaai die positieve dingen tegen me zegt”………
En daarmee was mijn eerste coaching traject positief afgesloten.
Na een half jaar belde ik moeder om nog eens te vragen hoe het met haar stoertje ging. Ze was erg enthousiast. Haar zoon had de cito relaxed doorstaan, stond en lag tijdens de maandviering samen met een vriendje als rockster met gitaar voor op het podium en had een grote rol in de musical. Van faalangst was geen spoortje meer te vinden.
Toverboom
Wel vaker krijg ik lieve, mooie berichten in mijn mailbox of op de ap van kinderen of ouders naar aanleiding van coaching. Zo ook gisteren. Deze wil ik graag met jullie delen.
‘Vandaag zat mijn jongste zoon Mick van 8, bijna 9 jaar oud niet helemaal lekker in zijn vel. Hij zei dat vandaag niets lukte op school, zelfs zijn beste en lievelingsvak rekenen niet. Tijdens het eten kwamen de krokodillentranen. Ik heb hem na het eten de kidswijs hoofdmassage gegeven met de mandarijnen olie, want hij wilde weer vrolijk worden en meer zelfvertrouwen zag hij ook wel zitten.
Het was echt ontroerend, want het was 18.15 uur en hij viel in een diepe ontspannen slaap. Toen hij wakker werd keek hij heel blij, maar hij miste het mooie verhaal uit het cursusboek over de toverboom. Die heb ik hem nog voorgelezen en hij was blij en opgelucht.
Zo mooi dat ik iets voor hem kan betekenen op deze manier. Ik was echt ontroerd. Soms sta je als ouder zo machteloos. Je kunt niet alles oplossen. Op deze manier heb ik een liefdevolle bijdrage kunnen geven.
Heel erg bedankt nogmaals voor de bijzondere cursus. Ik ben nog steeds heel erg blij met alles wat ik bij jou heb geleerd!!’
Wat heb ik toch een prachtvak. Morgen begint er weer een nieuwe workshop met 4 enthousiaste moeders. Ik heb er zin in!! 🙂
Elk negatief gedrag heeft een reden
Ooit had ik een jongen in de praktijk die de clown uit hing in de klas. Hij dreef zijn juf nog net niet tot wanhoop maar dit was wel de aanleiding tot een goed gesprek met moeder. Met dit gedrag en de vraag of ik iets aan het leesprobleem van zoonlief kon doen kwam moeder bij mij. Deze leuke vlotte knul zat heel serieus de eerste keer bij mij in de praktijk. Na een kort kennismakingsspel kwamen we er al gauw achter dat deze knul moeite had om zich 3 taken lang te moeten focussen. Heel oplossingsgericht zijn we opzoek gegaan naar mogelijkheden van bewegen tussen de taken door. Nu hebben ze een hele mooie trap op de school van deze knul. In overleg met de juf mocht hij tussen zijn taken door even ontladen door een keer de trap op en af te rennen. Dit bleek voor hem voldoende om zich vervolgens weer geconcentreerd op de volgende taak te richten.
Naast de erkenning dat hij op een andere manier leerstof opneemt ( beelddenker) dan de meer gebruikelijke manier in het onderwijs zorgde dit ervoor dat hij zich begrepen voelde en niet dom. Vanaf dat moment liet hij ander gedrag zien in de klas en kon hij weer een stukje vooruit op zijn eigen weg.
